Widgets

Posted by : सिकारुकेटो Tuesday 7 May 2013


सेन्ट मेरिज स्कुलमा कक्षा १ मा पढने कृपा ६ बर्षकी भईन् । साताको ५ दिन उनी स्कुल जान्छिन् । शनिवार र आईतवार उनको स्कुल बिदा हुन्छ । बिदाको दिन प्रायः जसो उनी बाबा, मम्मीसंग घुम्न र नयाँ ठाऊँ हेर्न जाने गर्छिन् । त्यो देखी बाहेक अरु दिन स्कुलबाट फर्केपछि उनी होमवर्क सक्छिन् र उनी बस्ने घर छेऊमै रहेको चिल्ड्रेन पार्कमा खेल्न जान्छिन् । त्यहाँ उनी पिङ्ग खेल्छिन्, चिप्लेटी खेल्छिन् र रमाउछिन् । त्यहीँ खेल्न जाने क्रममै उनले त्यही चिनेर साथीहरुपनि बनाएकी छिन् ।

पाठशाला नेपाल काठमान्डौंमा कक्षा ३ मा पढने राहुल १० बर्षका भए । उनीपनि साताको ५ दिन स्कुल जान्छन् । स्कुलबाट आएपछि भने उनी घरभित्रै कम्प्युटर गेम खेल्छन्, कार्टुन हेर्छन् । पावर रेन्जर उनलाई मनपर्ने कार्टुन हो । बाहिर गएर खेल्नुभन्दा घरभित्रै खेल्न उनलाई मनपर्छ ।
तिमीहरु मध्ये केही साथीहरुलाई पनि कृपाको जस्तै बाहिर गएर खेल्न मन पर्दो हो, अनी केही साथीहरुलाई राहुलको जस्तो टिभी वा कम्प्युटरमै रमाउन मन लाग्दो हो । काठमान्डौंमा अहिले धेरै घरहरु बनिसकेकाछन्, त्यही भएर बाहिर खेल्न मन लागेपनि कति साथीहरु त बाहिर गएर खेल्ने ठाऊँपनि नपाउँदा हुन् र घरभित्रै खेलेर बस्नुपर्ने हुनसक्छ । त्यही भएर अहिले अधिकांश शहरी बालबालिका का साथी मान्छे भन्दापनि कम्प्युटर, टिभी, मोबाईल आदीमा आउने गेम, कार्टुन, भिडियोगेम लगायतलाई नै मनोरंजनको साथी बनाउनपर्ने अवस्था आएको छ ।

घरभित्र खेल्दा
फाईदा
·         टिभी, कम्प्युटर जस्ता नयाँ प्रबिधीसंग परिचित हुन्छ ।
·         घरभित्रै भएकाले अभिभावकले छुट्टै समय दिन नपर्ने भएकाले अभिभावकको समय बचत हुन्छ ।   
बेफाईदा
·         घरभित्र मात्र सिमित होइन्छ, बाहिरका साथी बन्दैनन् ।
·         बालबालिका भौतिक बस्तुप्रति बढी निकट हुन खोज्छन् ।
·         शारिरीक,सामाजिक र संवेगात्मक बिकास हुँदैन, मानसिक बिकास मात्र हुन्छ ।

घरबाहिर खेल्दा
फाईदा
·         बाहिरका साथी बन्छन् । यसबाट अन्र्तब्यक्ति सम्बन्ध स्थापित हुन्छ । अरुको रहनसहन,संस्कृति बारे जानिन्छ पनि ।
·         भौतिक दुनियाँदेखी बाहिरका कुरा थाहा हुन्छन् ।
·         शारिरिक, सामाजिक र संवेगात्मक बिकासमा मद्धत पुग्छ । 
बेफाईदा
·         घरबाट बाहिर भएकाले घरभित्रको तुलनामा बढी जोखिम पनि हुनसक्छ ।
·         अभिभावकले छुट्टै समय दिनुपर्छ ।

केही बर्ष पहिलेसम्म पनि बालबालिका घरभित्र भन्दा बाहीर साथीहरुसंग बढी खेल्दथे । यसले गर्दा उनीहरु भौतिक दुनियाँ भन्दा प्राकृतिक दुनियासंग बढी नजिक हुन पाएका थिए । हाम्रा पालामा त हामी साथीहरुसंग नै धेरै खेल्थ्यौं । अहिलेजस्तो कम्प्युटर गेम , भिडीयो गेम, कार्टुनहरुको चलन त्यतिधेरै भैसकेको थिएन । घरबाट बाहिर निस्कने र खेल्ने गर्नाले बाहिर धेरै साथीहरु बन्थे । तर अहिले बिभिन्न कारणले बालबालिकाहरु घरभित्रै बढी समय बिताउन बाध्य भएका छन् ।

पहिले पहिले बालबालिकाले खेल्ने खेल M लुकामारी ,गट्टा, भाँडाकुटी, बेउला बेउली, सिन्का लुकाई, घवाईं, डोरी, चोर पुलिस
आजकलका बालबालिकाले खेल्ने खेल M भिडीयो गेम, कम्प्युटर , कार्टुन

तर आफ्नो समग्र बिकास गर्नका लागी घरभित्रैका भौतिक खेलहरु मात्र होईन, साथीसंगी बनाएर घरबाहिर पनि खेल्न जानु राम्रो हुन्छ । घरभित्र र बाहिर दुबैतिर बराबरी महत्व दिएर तिमि खेल्न गयौ भने धेरै कुरा सिक्न सक्छौं ।  यसका लागी अभिभावकहरुले समेत बालबालिकाको मानसिकतालाई बुझेर उनीहरुलाई खेल्नका लागी उत्प्रेरित गर्नुपर्छ ।
*२०६८ पौष २२ गते शुक्रवार लेखिएको र हाल संशोधन गरी ब्लगमा आर्काइभ गरिएको


{ 1 comments... read them below or add one }

  1. dipak bharati7 May 2013 at 03:02

    यो लेख पढी सकेपछी मेरो निष्कर्स सबै कुराको राम्रो र नराम्रो पक्ष दुइटै हुन्छ,छोरा छोरीलाई घरभित्र र बाहिर दुबैतिर बराबरी महत्व दिएर खेल्न पठायो भने धेरै कुरा सिक्न सक्छन ।

    ReplyDelete

LIKE PLEASE.....

LIKE PLEASE.....
तपाईंको एक क्लिकले बिजेता बन्नसक्छ । त्यसैले कृपया माथिको फोटोमा क्लिक गरेर फोटो खोलेर (ओपन गरेर) फोटोमा लाइक गर्दिनुहोला ।

दम्पति

दम्पति
हामि जोइपोइ

धानखेतमा बाउसे गर्दै

धानखेतमा बाउसे गर्दै
असार १५ / २०७० गोलढुंगा, काठमाण्डौं

Creativity in Journalism

Creativity in Journalism
Picture published on the news of republica daily of 13 July,2013 about the training 'Creativity in Journalism organised by British Council on 8-12 July,2013

ललिता

ललिता
सुनसरीबाट प्रकाशित न्युजडटकम साप्ताहिकमा छापिएको मेरो कथा ललिता

सिकारुकेटो को हो ?

मेरो वारेमा ? मतलब म को हुँ ? निक्कैबेर घोत्लायो यो प्रश्नले । मेरो परिचय के ? गारो भयो यसको जवाफ दिन । चित्तबुझ्दो जवाफ नआउन्जेल सम्मको लागी उही सबैले दिने खालको परिचय दिँदैछु । वाआमाले राख्देको नाम पवन । थर न्यौपाने । जातले बाहुन (जुन म मेरो इच्छाले भएको हैन तैपनि हेपिनु परेको छ कतिपय अवस्थामा)ट्विटरमा @Shikaruketo सिकारुकेटो भनेर चिन्छन् मित्रहरुले । मोरंगको टंकिसिनुवारी (विराटनगर)हो मेरो घर। पेशाले रेडियो र मिडिया कन्टेन्टलाई कार्यक्षेत्र बनाएर हिँडेको ७० सालमा १० बर्ष पुगेछ । काठमाण्डौंमा डेरामा बसेर एउटा मिडियामा काम गर्ने गैससमा काम गर्छु । त्यहीँ पाएको पारिश्रामिकले आफु, श्रीमती र १ छोरीको जेनतेन गुजारा चलाएको छु । घुमफिर गर्न,नयाँ मान्छे भेटन, नयाँ कुरा सिक्न औधी रहर छ । हिँडदा, भेटदा, देख्दा समेटेका अनुभव अनुभुति एवं क्रियाप्रतिक्रियालाई कहिलेकाही यही ब्लगबाट शेयर गर्छु । यत्ति नै हो मेरो परिचय,रुची, इच्छा र अनुभव ।

सबैभन्दा बढी रुचाईएको

अब कक्षा १ मा

अब कक्षा १ मा
कक्षा १ पढन थालेँ नी म । सेन्ट मेरिज स्कुलमा छोरी कृपाको पहिलो दिन २९ अप्रिल २०१३

क्यामेरा, रोलिंग, एक्सन

क्यामेरा, रोलिंग, एक्सन
मित्र मिलन पौड्यालले कंचनपुरमा क्लिक गर्नुभएको तस्वीर

चन्द्रागिरी हाइकिङ

चन्द्रागिरी हाइकिङ
मित्र प्रमोद न्यौपानेले खिचिदिनुभएको तस्वीर
Powered by Blogger.

मैले कमाएको ~ मेरा मित्रहरु