Monday 21 May 2012
 |
| Photo Source:Google.com |
फेरि आज बिहानै एयरपोर्ट आउनुपर्ने भएकाले चोकमा यसो निस्केको त ट्याक्सी पनि यति भलादमी कि मिटरमै लगिदिन्छु भन्न थाल्यो मैले आफैंले मिटर हैन ३ सय पचास दिन्छु नी भन्दा अलिकतिपनि थपिदिनु न नभनी खुरुक्क माने । अहिलेको स्वार्थी दुनियामा कत्ति भलादमी ट्याक्सी डा्रईभर । उनकै ट्याक्सीमा बसेर रिगरोड हुँदै एयरपोर्ट हिँडदैछु म ..
सडक किनारमा स्कुलकलेजका बिद्यार्थीहरु...कोही स्कुल जाँदैछन् कोही कलेज जाँदैछन् । दुध ब्यापारी,तरकारी ब्यापारी सबैले निर्वाध रुपमा आफ्नो ब्यापार ब्यबशाय गरिरहेका छन् । आज त पसलहरुपनि बिहानै खुलेछन् । कस्तो रमाईलो । यसरी बिहानै ट्याक्सी चढेर म अैलेसम्म हिँडया रैनछु काठमान्डौ खाल्डोमा..कत्ति छिटो एयरपोट आईपुग्या जस्तो भयो ...ओर्लनै मन लागेन ट्याक्सीबाट । फेरि एकफन्को लगाउँकी रिंगरोडजस्तो लाग्यो ..तर यात्रा यहीँ सम्मको थियो...ओर्ले र ट्याक्सीवालालाई सोधेँ ः कति पैसा दिनु भाई ???? यत्तिकैमा बुढीले घच्घचाई र उठाई, हैन निँद्रामा कस्लाई पैसा दिने भन्या ?? हत्तेरीका...सपना पो रैछ भर्खर मैले देखेको कुरा ..सपना पो रैछ आज नेपालबन्द नभएको कुरा......... भलै सपनामै त सहि....एकैछिन भएपनि आनन्द आयो....तर अब पुग्नैपर्ने एयरपोट चैं कसरी जानेहोला यो धोविघाटबाट करिब ७ किमि....अहिलेलाई यत्तिनै ..केटो भाग्यो है अब पैदल लगाउन........क्रमशः
२०६९ जेठ ८ बिहान ६ बजे
स्थान ः स्वयंको बेड
